BUDI DAYA 17 - Tawajuhna

BUDI DAYA - 

MEI KARTAWINATA

senen,23 mei 2022

BUDI DAYA 17 - 

Ari Tawajuhna ?

Ari tawajuh teh 

nya-eta pagawean nu manjing guru, 

hartina nekad-keun ku lampah jeung ucapna sakur anu geus diajarkeun ku guruna.

Tapi mungguhing di dunya 

sok aya papasangannana, 

atuh tawajuh oge teu beunang ditetepkeun 

dina hade bae, ari sababna geuning sok loba bukti aya nu ngajarkeun kagorengan, 

atawa saukur bebeneran sorangan 

alias lain bener tulen 

atawa ngan ngawujud-keun 

angkeuhan wungkul.

Tah ku lantaran eta sangkan urang manggih jalan pikeun tawajuh nu hade teh 

atuh kudu jeung pamilih, 

sabab loba anu geus kajadian goreng 

lantaran saentasna tawajuh, 

saperti loba nu jadi reu'eus, 

teu akur jeung nu teu saihwan, 

cawadan, cegekan, 

ari aya nu ngome-keun 

hayoh dipajarkeun ngabantah ..... 

jeung salianna, 

atuh buahna beunang tawajuh teh 

tembres goreng, 

sabab kasaksian ku panca dria nu lima oge goreng, saperti katenjo, kadenge, kaambeu, 

ka-omongkeun jeung karasa 

ku anu ngarasakeunnana.

Naha nu kitu teh kalakuan anu hade ?

Meureun lain, sabab sidik 

nga-aDAT-keun kana siksik-melik wungkul .... hartina kajeun ngaku geus tawajuh, 

lamun sagala wungkul omongan 

alias boga rasa luhur sorangan, 

tapi pagawean-nana ngan matak goreng, 

anu tangtu manehna teh 

bakal panggih jeung beutina, 

palebah dieu sing ngarti; 

lain ngabeuti hui atawa taleus, 

tapi beutina goreng A-DAT tea, 

atuh panggahotana nu 9 

nu diibaratkeun wali teh 

dipake MERAD 

hartina mangprung dina lampah goreng, 

tapi leuheung ari meradna 

ngan saban pukul 9 bae, 

atawa dina satungtung kasipatan 

ku pangawasa keur ngeusian pabeyasan karena halal mah, 

sabab ari nu merad teterusan 

sok manggih 

nu beureum (amarah?) 

koneng (luamah?) 

bodas (sawiyah?) 

hideungna, 

nya powekeun tuluy bae tadah tuduh, 

nu kasaksi ku panca driana oge 

hayoh di pi-Gusti. 

Atuh nu kitu mah 

dzat anyar nu asal kajadian 

tina Kamurahan Pangeran, 

jeung hawana (pangawasa wujud anyar) 

nya-eta anu kasipatan 

ku Pangawasa Pangeran (Kudrat!). 

Anu matak ku nyalahannana sangka 

sok rajeun aya nu mapandeukeun Pangeran kana cahaya, suwung elingan, jajantung jeung rupa-rupa dat anu alanyar. 

Atuh lain Dat Laesa Kamislihi ari nu kitu mah ! Kusabab kitu tetela pisan jeung pancadria 

(5 panggahota urang) 

kudu dipake nganyahokeun ayana dat 

anu alanyar, nya-eta sangkan ulah wani mapandeukeun Gusti rek disasaruakeun 

jeung nu dicaritakeun di luhur 

sabab anu bisa dibuktikeun ku panca dria mah eta teh asup dzat anyar 

anu ka-sipatan ku pangawasa jeung pangersana Gusti bae, 

sabab .... 

upama euweuh pangawasana mah 

tangtu moal aya dzat-dzatna acan 

nu alanyar teh, 

ku lantaran eta supaya leuwih kaharti 

ieu di handap diterangkeun. 

Anu katenjo ku panon,

Anu kadenge ku ceuli

Anu kaambeu ku irung

Anu kaucapkeun ku lambe,

Anu karampa ku rasa.

Eta kabeh dat anyar 

(nu asal tina kamurahan Pangeran), 

ari panga-wasa nu dipake 

nenjo, ngadenge, ngambeu, ngucap jeung ngarasa 

ku urang eta KA-sipatan 

ku pangawasa Anjeunna, 

numatak pantes urang 

kudu mangeran ka Anjeunna teh, 

sarta lamun urang geus nyaho 

yen Gusti teh sifatna welas jeung asih, 

atuh ulah salah nya mangeran, 

ari mangeranna urang kudu 

nga-dat-keun parentah Rasulna, 

nga-sipat-keun sacara nu welas jeung asih 

ka sakabeh dat nu kabukti ku panca dria tea, sabab 

huripna alam dunya 

nya-eta kulantaran ayana jeung rukun 

anu ngeusiannana, 

karena 

lamun teu daek marigawe rukun Rasulna mah tangtu Alam teh ruksak tina kaayaan asalna ! Kusabab kitu 

tetela pisan lamun panca dria 

teu dipake nganyahokeun mana dat nu anyar jeung mana nu tiheula 

eta sok loba kajadian nu mahiwal 

ngajalankeun sareatna, tarekatna 

sok make ngarobahan rukun 

nu geus ditetepkeun ku nu tiheula, 

sarta geus nga-hak-keun bebeneran sorangan atawa bebeneran paguron-na, 

ana kitu ma'rifatna oge ngan kana cita2 

(dikira-kira, dipapan-deukeun), 

ana kitu mah atuh salah, 

sabab moal aya kecap Muhala-fatulilhawadis, lamun beunang keneh disasaruakeun!

Ku katerangan di luhur sugan bisa dihartikeun kieu pikeun nu tawajuh teh 

kudu bisa puasa 

hartina teu ngabeda-beda kaayaan rasa nu sejen jeung manehna eta sarua.

5 powe teh lain powe anu masang 

nya-eta nu make beurang jeung peuting, 

tapi ieu mah: 

kudu netelakeun yen enyana sakabeh dat 

nu kasaksi ku pancadria 

eta lain Gusti, 

tapi eta dat 

asalna tina kawelas jeung ka-asihna Gusti.

7 powe nya kitu keneh, 

lain powe papasangan 

tapi yen nu aya dina 7 lapis bumi jeung 

7 lapis langit 

eta kasipatan ku pangawasana Gusti. 

Anu matak lamun urang geus nyaho 

yen sakabeh dat anu araya teh asal ti Gusti, atuh urang oge kudu nembongkeun 

sacara anu mangeran ka Gusti, 

nya-eta mikanyaah ka sakabeh dat 

anu kasipatan ku pangawasa 

jeung pangersa Gusti.

9 powe, 

hartina satungtung urang 

ka-datan, ka-sipatan ku pangawasa Gusti saperti kieu: 

sanggeusna urang boga (?) badan, 

geus kitu tuluy bisa eling, 

nenjo, ngadenge, ngambeu, ngomong, ngarasa, mikir, obah jeung ngalangkah, 

tah eta nu 9 perkara 

ku urang ibaratkeun parabot 

pikeun melak (ngalampahkeun) kalakuan 

anu hade jeung sasama pada di dunya, 

palebah dieu tetela ari neangan beuti hade 

ulah diteangan ku sapedah ngabeuti hui 

atawa ku merad migusti kana cahaya bae, 

tapi satungtung urang kasipatan 

ku pangawasa sacara anu dicaritakeun di luhur, atuh geura prak sareatkeun parentah Rasul 

anu geus ditetepkeun dina Rukun-na, 

sangkan sa aDat 

dina enggon-enggoning Mangeran ka Gusti teh, Manutna ka Rasul 

nya-eta ulah migusti ka sakabeh dat nu anyar. Geura tarek nafsu urang, 

sangkan ulah mawa kana jalan anu salah (mahiwal ti parentah Rasul), 

hartina lamun urang daek melak hade, 

beutina ge tangtu hade, 

daunna ge kahadean, 

nu tangtu beunang dilalab, 

hakna geus teu salah deui, 

panggih jeung kasalametan, 

ma'rifatna ka nu hiji, 

meureun moal ucas-acos, 

ibarat nu maen colok, 

Gusti pek dipapandekeun, 

dicipta dicita-cita, 

atuh beunang dicipta mah lain, 

sabab bisa nyipta soteh urang mah 

kana dat nu geus kapanggih.

40 powe, 

hartina lain ngan 40 beurang jeung peuting bae urang iman ka Gusti teh, 

tapi salawasna satungtung urang 

kadatan jeung kasipatan 

ku pangawasa jeung pangersaNa mah 

atuh geura prak nga-datkeun sareat 

nu miturut RukunNa, 

ngersakeun narek nafsu 

supaya ngimankeun ka sakur nu ditetepkeun dina Rukun Iman.

Puasa nu miturut Agama mah, 

sarta nu geus ditetepkeun ku Rukun Islam, ngan dina bulan Puasa sabulan.

Ari nu 5, 

nu dipake guguru 

pikeun neangan kahadean mah 

nya-eta ku pancadria 

sangkan nganyahokeun ka sasamana.

Ari nu 7, 

nya-eta pikeun nganyahokeun yen nu araya dina babasan 7 tungkebing langit 

jeung 7 tangkaraking bumi 

pada kasipatan ku pangawasa Pangeran, 

sarta pangawasana teh henteu percumah, 

tapi estu berguna keur hirup sarerea, 

jeung

Anu 9, 

nyaeta pangawasa urang teh 

kudu dipake 

ngahirupkeun (nurut) kana paerntah Agama, ngahuripkeun ieu dunya, 

ngajalan-keun welas asih ka sasama.

Anu 40, 

satungtung urang ngarasa kasipatan 

ku pangawasa jeung pangersa Pangeran mah, atuh nya sapantasna bae aya rumasana, 

ari rumasana nya-eta 

ulah ngaku luhur 

ulah reu-eus, 

kudu daek nuduhkeun jalan kanu teu terang, kitu oge ulah ari nyanyahoan mah, 

daek ngahampura kana kasalahan batur, 

welas jeung asih ka sasama di dunya, 

henteu mandang basa jeung bangsa di dunya, mun boga kasalahan kudu tumarima, 

cindek mah kudu tumarima dina teu nyahona, sarta sawajibna kudu Iman, 

hartina nya-eta 

percaya ka Gusti, (nu sipatna diterang keun dina sipat 20 , jeung 20 deui ma'na-na), 

ka Kitabna, 

ka RasulNa , 

Malaekatna jeung 

Takdirna 

sangkan salamet ti awal nepi ka panggih 

jeung powe panganggeusan teh 

Islam patekadannana, 

prak Sahadat, 

prak Solatna, 

Jakat Fitrah 

Puasana, 

karena lamun teu kitu 

hartina lamun teu prak 

kumaha Munggah hajina? 

kapan bisana disebut agama hiji teh 

ku a-DATna, 

ari adat Islam nya-eta nu milampah Rukunna.